Wegens ons aanstaande twaalf en een half jarig huwelijk hebben we een reis geboekt. Omdat het hier om een feestelijke aangelegenheid gaat, hebben we het normale vakantiepatroon doorbroken en geboekt in het voor ons onbekende en ongekende luxe segment.

Op de website van Eliza was here stuitten we op hele fijne accommodaties; de een nog mooier en luxer dan de andere. Als een kind in een snoepwinkel hebben we ons eerst een week lang elke avond weer verlekkerd aan de plaatjes. Om uiteindelijk, puur op de idyllische parasolletjes langs het zwembad, te kiezen voor Archontiko Koutsis. Een villa op het Griekse Zakynthos.

Bij de reis inbegrepen zitten vier vliegtickets (we besloten de twee producten van ons huwelijk na aandringen van hun kant maar mee te nemen), een grijze Opel Corsa, een week lang slapen in weelde, elke ochtend baantjes trekken in het privézwembad en… Carla.

Donkerharige kleine Carla. Niet Griekse maar Roemeense Carla. Carla die bij voorkeur geen beha draagt maar ja, zeg maar eens subtiel in het Grieks dat dit haar niet echt lekker ophaalt… Je ziet haar niet maar je merkt wel dat ze er is. Elke dag weer. Want Carla is er speciaal voor de gasten. Elke dag maakt ze ons huisje schoon! Lapje door de wc, vuilnisbakjes legen (ook die op het toilet waar we al het wc-papier in moeten gooien. Lang leve het riool van Griekenland…), bedden opmaken, vegen en luchten. Met als gevolg dat we nog nooit in ons leven zo’n opgeruimd en schoon appartement hebben bewoond op vakantie. Het voelt wat ongemakkelijk de eerste dag, Carla om je heen. Maar ik moet zeggen, het went snel.

Zoals elke ochtend in Nederland trap ik ook de Griekse ochtenden de dekens richting voeteneinde om ze daar de rest van de dag te laten liggen. Nee, ik ben niet het opgeruimde type dat elke ochtend de bedden glad trekt of opmaakt. Ik zie het nut er niet van in. Overdag is er niemand op de slaapkamer. Ja, hooguit ikzelf. Maar ik neem dus geen aanstoot aan niet opgemaakte bedden. En ’s avonds, als ik weer in bed stapt, hoef ik niet eerst de dekens open te klappen. Ik kan er in een keer instappen en weet zelfs blindelings mijn dekens vanaf het voeteneind weer over me heen te draperen. Net als mijn huisgenoten, overigens.

Maar op ons tropische eiland hebben we dus Carla. Carla die wèl elke ochtend de bedden opmaakt. En kinderen die dat, zeggen ze spontaan, best fijn vinden. Shit…

Terug in Nederland, op de warmste zaterdag in oktober ooit, brengen we de kinderen na een altijd vermoeiende reisdag, op tijd naar bed. Eerst nog even de bedden verschonen want daar had ik voor we weggingen geen tijd meer voor. ‘Oh mam, heerlijk dat je dat doet! En eindelijk eens op een zaterdag!’ Ik kijk mijn zoon verbaasd aan. Wat is er zo bijzonder aan een zaterdag? ‘Schoon beddengoed, ik vind dat zo lekker om in te slapen mam. Maar jij verschoont altijd op de zondag. En dan moet ik de volgende ochtend vroeg uit bed. Morgen mag ik ein-de-lijk eens lekker uitslapen in een net verschoond bed!’

Ik geloof dat ik weet hoe ik een beetje Carla aan ons leven kan toevoegen. Zonder extra inspanning. Voortaan verschoon ik de bedden lekker op de vrijdag.

Blogs automatisch in je mailbox? Laat dan hier je mailadres achter: